- منتشر شده: ۱۴۰۳-۱۰-۱۷
- توسط: نجمه خسروی
کاشت ابرو بهتره یا میکروبلیدینگ؟ مقایسه مزایا و معایب هر روش
ابروها به عنوان یکی از مهمترین عناصر زیبایی چهره، نقش بسزایی در ظاهر و حتی احساسات ما دارند. با این حال، بسیاری از افراد به دلیل عوامل مختلفی مانند ژنتیک، افزایش سن، بیماریها یا آسیبهای دیگر، دچار ریزش یا کمپشتی ابرو میشوند. این مسئله باعث شده که روشهای ترمیمی مانند کاشت ابرو یا میکروبلیدینگ به عنوان راهحلهای محبوب مطرح شوند. هر دو روش با هدف داشتن ابروهایی پرتر، ضخیمتر و طبیعیتر انجام میشوند، اما تفاوتها و مزایای خاص خود را دارند. در این مقاله، به بررسی جامع این دو روش میپردازیم تا به شما کمک کنیم بهترین گزینه را با توجه به نیازها و شرایط خود انتخاب کنید.
میکروبلیدینگ چیست؟
میکروبلیدینگ یک روش نیمهدائمی برای طراحی و اصلاح فرم ابروها است که با ایجاد خراشهای سطحی در ناحیه ابرو و تزریق رنگدانههای مخصوص انجام میشود. این روش با استفاده از یک ابزار دستی شامل تیغههای نازک و یکبار مصرف توسط تکنسین یا آرایشگر انجام میشود. در پایان کار، خطوط ایجادشده شبیه به موهای طبیعی ابرو به نظر میرسند. برخلاف تاتو، میکروبلیدینگ رنگدانهها را فقط در سطح اپیدرم (لایه رویی پوست) اعمال میکند و ماندگاری آن معمولاً بین ۱ تا ۳ سال است.
این روش نسبت به تاتو مزایای خاصی دارد:
- تاتو در عمق پوست اعمال میشود و دائمی است، در حالی که میکروبلیدینگ سطحیتر و غیر دائمی است.
- رنگدانههای میکروبلیدینگ به مرور توسط بدن جذب و کمرنگ میشوند.
- جوهر مورد استفاده در میکروبلیدینگ غلظت کمتری نسبت به تاتو دارد، که نتیجهای طبیعیتر و مشابه با موهای ابرو ایجاد میکند.
با وجود این، نیاز به ترمیم دورهای و ماندگاری محدود باعث شده برخی افراد روشهایی مانند تاتو یا کاشت ابرو را ترجیح دهند. این روش بهویژه برای کسانی که به دنبال ابروهایی طبیعی و قابل تغییر هستند، انتخاب مناسبی به شمار میرود.
تفاوت میکروبلیدینگ و میکروپیگمنتیشن
میکروپیگمنتیشن و میکروبلیدینگ هر دو روشهای پرطرفدار برای اصلاح فرم و پر کردن ابروها هستند، اما تفاوتهای مهمی با یکدیگر دارند. میکروپیگمنتیشن یک تکنیک دائمی یا نیمهدائمی است که با استفاده از دستگاه دیجیتال انجام میشود. در این روش، رنگدانهها در لایه عمیقتری از پوست به نام درم تزریق میشوند. این موضوع باعث میشود ماندگاری میکروپیگمنتیشن بیشتر از میکروبلیدینگ باشد و فرد تنها هر ۲ تا ۵ سال یا حتی بیشتر نیاز به ترمیم داشته باشد.
در مقابل، میکروبلیدینگ با استفاده از یک ابزار دستی و تیغههای نازک انجام میشود و خطوطی ظریف و مشابه تارهای مو روی سطح پوست ایجاد میکند. این روش برای پر کردن قسمتهای خالی ابرو یا ایجاد قوس طبیعی مناسب است.
میکروپیگمنتیشن معمولاً زمان بیشتری برای انجام (حدود ۲ ساعت) و همچنین برای بهبودی (تقریباً یک هفته) نیاز دارد. هزینه این روش نیز نسبت به میکروبلیدینگ بالاتر است. در حالی که میکروبلیدینگ نتایجی طبیعیتر و ظریفتر ارائه میدهد، میکروپیگمنتیشن برای افرادی مناسب است که به دنبال ماندگاری بیشتر و پرپشتتر کردن کلی ابروهای خود هستند.
انتخاب بین این دو روش به نیازها، بودجه و ترجیح شخصی شما بستگی دارد. اگر به دنبال اصلاح جزئی و ظاهری طبیعی هستید، میکروبلیدینگ گزینه بهتری است، اما اگر دوام و پایداری طولانیتری مدنظر دارید، میکروپیگمنتیشن را در نظر بگیرید.
مراقبتهای بعد از میکروبلیدینگ
مراقبتهای بعد از میکروبلیدینگ از اهمیت ویژهای برخوردار است، زیرا رعایت این نکات میتواند به بهبود سریعتر، ماندگاری بیشتر رنگدانهها و کاهش عوارض احتمالی کمک کند. در ادامه، نکات مهمی که باید پس از انجام میکروبلیدینگ رعایت کنید آورده شده است:
◈ اجتناب از خیس شدن ناحیه درمانشده
تا ۱۰ روز از خیس شدن ابروها خودداری کنید. هنگام شستشوی صورت یا دوش گرفتن، مراقب باشید که آب با ناحیه درمانشده تماس پیدا نکند. همچنین، قبل از دوش گرفتن از پماد تجویزشده توسط پزشک استفاده کنید تا از برخورد رطوبت با پوست جلوگیری شود.
◈ عدم استفاده از محصولات آرایشی یا مراقبتی
تا ۱۰ روز پس از میکروبلیدینگ، از استفاده از کرمها، پاککنندهها، مواد آرایشی یا هر محصول دیگری در ناحیه ابرو پرهیز کنید. این کار از تحریک پوست و کاهش کیفیت نتایج جلوگیری میکند.
◈ پرهیز از کندن دلمهها و خراشها
در روزهای ابتدایی پس از میکروبلیدینگ ممکن است پوست ابرو خارش داشته یا دچار پوستهریزی شود. از کندن دلمهها یا خراشیدن ناحیه درمانشده خودداری کنید، زیرا این کار میتواند باعث ایجاد جای زخم دائمی شود.
◈ اجتناب از فعالیتهای خاص
- تا ۷ روز از شنا، سونا، جکوزی و فعالیتهایی که باعث تعریق شدید میشوند دوری کنید.
- به مدت ۳ تا ۴ هفته از قرار گرفتن در معرض مستقیم نور خورشید اجتناب کنید.
- از رانندگی با وسایل نقلیه روباز مثل موتور یا دوچرخه تا یک هفته پرهیز کنید.
◈ تغذیه و عادات شخصی
- تا ۷ روز از مصرف غذاهای پرادویه خودداری کنید، زیرا میتواند باعث تحریک ناحیه شود.
- از کشیدن سیگار اجتناب کنید، زیرا سیگار میتواند روند بهبود را کندتر کند.
◈ استفاده از پمادهای مراقبتی
در روز اول از پمادهای ضدباکتری و در هفته اول از پمادهای چرب که پزشک تجویز کرده است، استفاده کنید. این کار از خشکشدن بیشازحد پوست و بروز عفونت جلوگیری میکند.
◈ توجه به بهبود پوست
فرایند بهبود کامل میکروبلیدینگ معمولاً بین ۱۴ تا ۳۰ روز طول میکشد. در این مدت، مراقبتهای منظم و مراجعه به مرکز میکروبلیدینگ برای بررسی وضعیت، که معمولاً ۳۰ تا ۶۰ روز پس از درمان انجام میشود، ضروری است.
عوارض و معایب میکروبلیدینگ ابرو
میکروبلیدینگ، علیرغم محبوبیت زیاد، ممکن است با عوارضی همراه باشد که در صورت عدم رعایت اصول بهداشتی یا انتخاب تکنسین غیرحرفهای، این عوارض شدیدتر خواهند شد. در ادامه به برخی از عوارض و معایب رایج این روش پرداخته شده است:
▶ واکنشهای آلرژیک
مواد بیحسکننده: برخی افراد ممکن است به مواد بیحسکنندهای که پیش از شروع کار استفاده میشود، حساسیت نشان دهند. این واکنشها ممکن است تا زمانی که ماده آلرژیزا در بدن باشد، ادامه یابد.
رنگدانهها: در مواردی بدن نسبت به رنگدانههای استفادهشده در میکروبلیدینگ واکنش آلرژیک نشان میدهد. بهتر است قبل از انجام این روش، از حساسیت بدن خود نسبت به رنگدانهها آگاه شوید. معمولاً رنگدانههای آلی حساسیت کمتری ایجاد میکنند.
▶ احتمال بروز عفونت
یکی از بارزترین عوارض میکروبلیدینگ، عفونت ناحیه ابرو است. این عفونتها بیشتر زمانی رخ میدهند که:
ابزارهای کار استریل نشده باشند.
محیط انجام میکروبلیدینگ غیربهداشتی باشد.
مراقبتهای پس از انجام کار توسط فرد رعایت نشود.
برای پیشگیری از این مشکل، انتخاب مرکز معتبر و تکنسین متخصص و رعایت مراقبتهای بهداشتی پس از انجام میکروبلیدینگ ضروری است.
▶ ایجاد زخم و اسکار
میکروبلیدینگ شامل خراش دادن سطح پوست است. اگر این خراشها بهدرستی بهبود نیابند، ممکن است زخم یا اسکار در ناحیه ابرو باقی بماند. این امر در افرادی که پوست حساسی دارند یا مستعد زخمهای برجسته (کلوئید) هستند، بیشتر دیده میشود.
▶ نارضایتی از نتایج نهایی
ترسیم نادرست خطوط: اگر تکنسین تجربه کافی نداشته باشد، ممکن است خطوطی نامتناسب با ابروها یا خارج از محدوده ابرو ترسیم کند که ظاهر طبیعی ابرو را تحت تأثیر قرار میدهد.
نتایج موقت: میکروبلیدینگ یک روش نیمهدائمی است و نتایج آن معمولاً بین ۱ تا ۳ سال ماندگار است. این موضوع ممکن است برای افرادی که از نتایج رضایت دارند، ناخوشایند باشد، چرا که نیاز به ترمیم مکرر و صرف هزینه دارد.
▶ عوارض خفیف اولیه
سوزش و خارش موقت به دلیل استفاده از مواد بیحسکننده.
خونریزی خفیف یا کبودی جزئی در ناحیه درمانشده.
قرمزی و پوستهریزی در روزهای ابتدایی که معمولاً با مراقبتهای مناسب بهسرعت برطرف میشود.
راهکارهایی برای کاهش عوارض:
انتخاب مرکز معتبر: به مراکز تخصصی و تکنسینهای دارای تجربه مراجعه کنید.
رعایت اصول بهداشتی: مطمئن شوید که ابزارهای مورد استفاده استریل و یکبار مصرف باشند.
انجام تست حساسیت: قبل از شروع کار، تست حساسیت به رنگدانهها یا مواد بیحسکننده انجام دهید.
رعایت مراقبتهای پس از کار: با پیروی از دستورالعملهای مراقبتی، از عفونت و مشکلات دیگر پیشگیری کنید.
کاشت ابرو چیست؟
کاشت ابرو، مانند کاشت موی سر، یک روش دائمی برای درمان ریزش ابرو است که ظاهری طبیعی و زیبا را به فرد بازمیگرداند. این فرآیند شامل برداشت مو از ناحیه اهداکننده (معمولاً پشت سر) و انتقال آن به ناحیه گیرنده (ابرو) است. کاشت ابرو توسط پزشک متخصص و با استفاده از تکنیکهای پیشرفته انجام میشود.
روش کاشت ابرو
برای انجام کاشت ابرو، دو روش اصلی وجود دارد که پزشک بسته به شرایط بیمار و نوع نتیجه مورد انتظار از یکی از آنها استفاده میکند:
◉ استخراج واحد فولیکولی (FUE)
در روش FUE، فولیکولهای مو بهصورت تکبهتک از ناحیه اهداکننده برداشته میشوند. برای این کار، پزشک از ابزارهایی مانند پانچ دستی، برقی یا روباتیک استفاده میکند.
↵ مزایای روش FUE:
- زمان کوتاهتر دوران نقاهت.
- عدم ایجاد اسکار خطی در ناحیه اهداکننده.
↵ معایب روش FUE:
- فولیکولهای استخراجشده به دلیل کوتاه بودن موها، ممکن است کیفیت کمتری داشته باشند.
- تعیین “خواب طبیعی” مو در ناحیه ابرو دشوارتر است، که میتواند بر طبیعی بودن نتیجه نهایی تأثیر بگذارد.
◉ پیوند واحد فولیکولی (FUT)
در روش FUT، یک نوار باریک از پوست پشت سر که حاوی فولیکولهای مو است، برداشته شده و فولیکولها از آن استخراج میشوند. این فولیکولها سپس در ناحیه ابرو کاشته میشوند.
↵ مزایای روش FUT:
- سرعت بیشتر در فرآیند استخراج فولیکولها.
- موهای بلندتر در ناحیه کاشتهشده، که به پزشک امکان مشاهده دقیقتر خواب و جهت طبیعی مو را میدهد.
↵ معایب روش FUT:
- باقی ماندن اسکار خطی در ناحیه اهداکننده (اگرچه معمولاً با موهای اطراف پوشانده میشود).
- دوران نقاهت طولانیتر نسبت به روش FUE.
کاشت ابرو یک روش زیبایی دائمی است و در صورتی که مراقبتهای لازم انجام شود و فرد دچار شرایطی که باعث ریزش مجدد مو شود (مانند بیماریهای خاص) نشود، ماندگاری نتایج آن تضمین خواهد بود.
این روش علاوه بر بازگرداندن تراکم و زیبایی به ابروها، اعتمادبهنفس افراد را نیز بهبود میبخشد و گزینهای مناسب برای کسانی است که از ریزش ابرو یا نازک شدن آنها رنج میبرند.
تفاوت کاشت ابرو با میکروبلیدینگ
در مقایسه میان کاشت ابرو و میکروبلیدینگ، میتوان نتیجه گرفت که کاشت ابرو گزینه منطقیتر و موثرتری محسوب میشود. این روش نهتنها نتایجی دائمی و طبیعی به همراه دارد، بلکه از نظر اقتصادی نیز در بلندمدت بهصرفهتر است. پس از کاشت ابرو، میتوانید فرم آن را مطابق سلیقه خود اصلاح کنید و حتی ابروهای کاشتهشده را رنگآمیزی کنید. این در حالی است که رنگدانههای میکروبلیدینگ ثابت هستند و تنها امکان تیرهتر شدن دارند.
اگر به دنبال راهکاری دائمی برای درمان ریزش ابروهای خود هستید، کاشت ابرو انتخاب ایدهآلی خواهد بود. البته، توجه به این نکته ضروری است که این روش باید در مراکز معتبر و تحت نظر پزشکان متخصص انجام شود. مراجعه به کلینیکهای معتبر مانند کلینیک پوست و مو بلوط میتواند تضمینکننده کیفیت و ایمنی این فرآیند باشد.
ویژگیها | کاشت ابرو | میکروبلیدینگ |
---|---|---|
در کدام روش نتایج طبیعیتر است؟ | ✅ | ❌ |
میزان دوام و ماندگاری در چه روشی بیشتر است؟ | ✅ | ❌ |
مدت زمان انجام در چه روشی کوتاهتر است؟ | ❌ | ✅ |
دوران بهبودی و نقاهت در چه روشی کمتر است؟ | ❌ | ✅ |
کدام روش نیاز به مراقبت کمتری دارد؟ | ❌ | ✅ |
در کدام روش میتوان ابرو را به شکل دلخواه اصلاح کرد؟ | ✅ | ❌ |
در کدام روش میتوان ابرو را رنگ کرد؟ | ✅ | ❌ |
کدام روش امکان بروز عوارض را دارد؟ | ✅ | ✅ |
هزینه کدام روش کمتر است؟ | ❌ | ✅ |
در چه روشی نتایج طولانی و مادامالعمر است؟ | ✅ | ❌ |