در دوره انجام لیزر موهای زائد، مصرف برخی داروها می‌تواند واکنش‌های پوستی خطرناکی ایجاد کند و اثربخشی لیزر را کاهش دهد. این داروها ممکن است پوست را حساس‌تر کرده، روند ترمیم را کند کنند یا باعث عوارضی مانند سوختگی، التهاب، لک، زخم یا اسکار شوند. در ادامه، مهم‌ترین داروهایی که نباید هم‌زمان با جلسات لیزر استفاده شوند را معرفی می‌کنیم:

✅ راکوتان و داروهای حاوی ایزوترتینوئین
این داروها پوست را به شدت نازک و حساس به نور می‌کنند و مصرف آن‌ها همراه با لیزر، احتمال سوختگی، زخم و اسکار دائمی را به‌شدت افزایش می‌دهد.

✅ آنتی‌بیوتیک‌ها (مانند تتراسایکلین و داکسی‌سایکلین)
برخی آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند واکنش‌های نوری ایجاد کنند و باعث لک، تیرگی پوست یا التهاب‌های شدید در محل لیزر شوند.

✅ داروهای ضدجوش
داروهایی که برای درمان آکنه استفاده می‌شوند، به‌ویژه آن‌هایی که روی ترشح چربی پوست اثر می‌گذارند، ممکن است روند بهبودی پوست بعد از لیزر را مختل کنند و درد یا التهاب را تشدید نمایند.

✅ ویتامین A و مکمل‌های آن (خوراکی یا موضعی)
این ویتامین باعث افزایش حساسیت پوست به نور می‌شود و احتمال پوسته‌پوسته شدن، سوزش و تحریک پوست را هنگام لیزر بالا می‌برد.

✅ داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)
مصرف این داروها مانند ایبوپروفن ممکن است با روند طبیعی ترمیم زخم‌ها تداخل داشته و در صورت بروز سوختگی‌های سطحی، ترمیم را دشوارتر کند.

✅ داروهای هورمونی (مانند داروهای ضدبارداری یا تنظیم‌کننده‌های قاعدگی)
این داروها ممکن است بر چرخه رشد مو تأثیر بگذارند و باعث رشد مجدد موهای زائد شوند یا نتایج لیزر را موقتی و ناپایدار کنند.